Montag, 14. November 2011

Pessimismus

Fierwat solle mer eisen Kapp weider mat ellenen Geschichten fidderen? D Liewen un sech bidd genug Herausfuerderungen, amfong brauchen mer keen Pessimismus. Pessimismus as en Spannennetz an deem een haenken bleiwt. Et faert een sech ze bewegen fier net vun der Spann gefriess ze gin.

Mittwoch, 9. November 2011

U Spaicher

Do uewen um Spaicher huet Stebs sech ungesammelt. D Milben an d Matten hun hier Naechter geluecht. Et as schon eng Zait net mei gelefft gin, en ganz ulkegt Deier huet hei gewunnt. Hallef Mensch hallef Gees huet et do gehaust an Gesellschaft vun enger Kannengchen. Owes, wann et heem komm as vum Widerkaeuen huet et sech et hei gemittlech gema, ebessen wi an engem Hotelszemmer dat gebotzt get wann een fort as. Meebon, dat muss een jo net man, fierwat gin et donkel Ecken, Teppecher, Doftkerzen, Anti Larven Spray an Parfum. Liewen entsteet emmer. Do wou den Mensch net liewt, do lieft d Deier. Den Mensch deen net mei Deier as, kritt awer oft Gesellschaft vum Deier.

Freitag, 21. Oktober 2011

Naicht:

Gees de fort op eng Plaaz wus de sou direkt naicht verluer hues. Bas de do, hues de eng Plaaz fier ze schloofen, epuer Aen am Kapp an Haenn fier ze schreiwen. Gees de op eng Plaaz fier epuer Stonnen den Daag wous de eppes mes an herno zereck kenns. As eng Woch eriwer mes de rem naicht. Begeins de een Turist gees de mat him en Tuer treppelen. Dann adds de en net op Facebook an en as fort. Kennt deen nechsten, ziels de him d Anekdot vun deem vun vierdrun, zielt en der seng, an dann as en rem fort. Owes gees de schloofen an schwemms duerch d Vergangenheet, moies erwechs de an du mierks dass keen Wasser an der Schwemm as. Schreiws et op fier et net ze verleiren, fier epeps ze produzeiren an deem Naicht den Reck ze keiren. Trotzdeem spiers de wi en der iwert Scheller lusst an drop waard vierun dech ze sprangen. Hues de keen Scotch derbai bleiws de neirens pechen, faells de duerch deen aneren hier zouen Haenn wi Sand. Heiansdo kanns de en Liddchen paifen. D Zaitung lait um Zaitungsstand ouni dech ze ergraifen, get se net gelies, as se schnell vergiess. Owes as et kaal, du lees dech schloofen.

Freitag, 30. September 2011

Netz

Teschend eisen Liewen lait eidel onsichtbar Loft. Ech trepplen d Strooss eroof, kommen grad vun der Aarbecht. Den Tram fiert lanscht, ech gesin di midd Gesiiter. Stellen mer vier wi ech am Tram setzen an mech selwer um Trottoir trepplen gesin. Dausenden vun Lierwen di glaichzaiteg ooflaafen, en netz aus gedanken, Projektiounen an Aengscht dat zesummengehaalen get duerch een eenzelenen eiweg undauernden Moment. Wi wann amfong naicht ging gescheihen. Alles wat je war an as as d feststellung vum Moment. Waehrenddeems mer dat bewosst get mierken ech wei nei en dach as an wei hannert der Mauer genannt "Main lierwen" eng brodelnt Gemeisszopp aus Potential an Meiglechkeeten besteet.

Sonntag, 11. September 2011

La chasse.

Ennerm Aerdbueden brodelt et, meng Aendeckellen zidderen an meng Ouren huelen en heichfrequent Knisteren wouer. Main Kierper as gelueden mat Spannung, onroueg.D Fenster hannert meng Reck fraenkt un mat vibreiren an en Rass raisst sech duerch schraeg vun uewen no ennen. Et faenkt un mat zeihen, Duerchzuch, eng Kaelt zitt duerch de Raum. Blieder op mengem Pult gin onroueg an fleihen doruechertert, Glass zersplittert an verbreed sech iwert den Holzbuedem. Den Wand faenkt un mat haulen, d Dier sprengt op, flitt widdert d Mauer an hannerleisst en Lach am Gips. Eng Uergewalt as do an duerchdrengt alles. Ech man eng Fauscht an schloen mat voller Kraaft op den Desch. Dem deet dat naicht, main Handgelenk awer as zersplitt an get mer en staarkt gefill vun Schmaerz ze spieren. D Maueren faenken un mat wackelen, Bicher faalen aus de Regaler. Ech man mech Traapen eroof an gin zur Dier eraus. Keen wait an breed, d Leit sin schon gefluecht oder hun sech an hieren Kelleren verschanzt. Den Himmel as schwarz, bis op den Horizont op deem sech eng bluddroud Wollekenkolonie weiderbeweegt an d Land mat aisbloen Bletzer seegent. Wat se treffen leisst sech entweder direkt op an get zu kuelschwarzer Aesch oder schmelzt fierteischt enner brutzelndem roude Feier. Ech laafen Richtung Besch. D Menscheet as verdammt an geet zu Enn. AM sechersten sin ech warscheinlech do wou den modernen Mensch sech am mannsten bemierkbar gema huet.

Freitag, 9. September 2011

Am Lach./

Locker flockeg geet alles vun der Hand wei den Floss Tent deen aus der Fuellfieder quellt. Et wierkt sou selbstverstaendlech bis de Moment kennt wou den Bick eidel as. ech man naicht anecht wei virdrun an dach klappt et net mei. Ech si gebremst. Meng Liewensfreed fennt keen Ausdrock mei. Ech well net, mais et geschitt trotz allem. D Iwerraschung get zur Ratlosegkeet zur Verzweiflung an zuer Middegkeet. Drock baut sech op an schleit mech nidder. Ech leen den Bick aus der hand an mech selwer an den Eck. Ech decken mech zou, man d Aen zou an ergin mech mengem Schicksal. Et as eriwer, ech schlofen elo nemmen nach. Domat din ech jo kengem wei. Stebs leet sech iwer mech. Meng Musklen ermidden. Main aalt Lierwen wierkt emmer mei wi en Draam, ech frenden mech un mat mengem neien Daemmerzoustand. Farwen verleiren hieren Schimmer an Gefiller existeiren nemmen nach an verschiddenen Gro tein. Wien well kann mer Gesellschaft leeschten, mee erwarden soll en naicht.
De Wellen as gebrach, begruewen an vergiess.

Mittwoch, 11. Mai 2011

Botterblumm

Main Kapp, meng Feiss an main Kischendesch. De Blummenstack an de Frigo. Meng Haenn an meng Gedanken. Eng schein Kescht mat Saachen aus denen eng Geschicht kann entstoen. Ech staipen meng Haenn op de kischendesch an main Kapp op meng Gedanken. Et feelt nach de kichebuedem deen ech am Idealfall net ennert meng Feiss verleiren. De Frigo an de Blummenstack? Si sin just Dekoratioun. Am Moment. Et get naicht wat si zesummenhaellt. Bis op, meng gedanken. De Frigo steet am Eck, de Blummestack lenks dernierwt um Kichendesch. D Fantasie spillt do nach net. Et huet nach keen si geruff. Kuckuck, as een do? Natierlech as een do. Et feelt him just nach eng Form. All Dieren stin op ech muss mech just fier eng decideiren. Haut decideiren ech mech fier den Zoufall. Dem Blummenstack an dem Frigo sain Zoufall. Machen mer en Botterblumenstack draus. D Botterblum u sech. Si as amfong gefteg. Et kritt een Ausschlag an et iwergett een sech wann een zevill vun hier esst. ET kann een se awer och kachen an se an eng Zaloot man. Dat as anscheinend net schlecht. Deen een oder aneren mengt och di Blumm keint him hellefen Geeschter ze verdreiwen. Ech wosst dat alles net ech hun dat nogesicht. Virun 5 Minuten. Vierun 10 Minuten hun ech just eng giel Blumm gesin. Elo gesin ech mei. Ech gesin eng Gefohr, ech gesin Potential, ech gesin Scheinheet, Hexerei an Krankheet. An enger Botterlblumm. Raffineiert. En Schwaizer Messer wierkt hei zimlech langweileg am Verglach. Mee vlait just well ech na net wees wat alles do drastecht. Wi war dat schon mei, d Universum an engem Kaer Sand gesin? Iergendwei kann ech mettlerweil mei mat dem Ausdrock ufaenken. Et as e grousst Gefill eigentlech. Meng Botterblum, se as wei en Konzentrat dat drop wuard opgeleisst ze gin. Mee mat wat? Mat Gedold, Zait, an ebessen Interet. Sou get aus hier en Mythos, eng Geschicht, en Symbol fier d Liewen un sech, eng riesegrouss Projektioun hannert mengen Aendeckelen.

Dienstag, 29. März 2011

Summerschnei

Eidel Loft rondrem mengem Kapp an Sonnenstrahlen hannert der zougezunnener Rido. D Biller haenken un der Mauer, schon eng Zait lang. Ech hun se do opgehaangen fier dat se schengen. Nobaussen. Si sin sou iwerflaechleg. Mee mei get vun hinnen net erward. Deift kennt aus eisem Hannerkapp. Dai Gesiit kuckt mech un. Ech gesin eng iwerflaech dei no baussen schengt. Hannert dengen Aen geet eng Traap eroof, am Keller brennt eng Luucht. Bei dier as se hell, sou hell dass de Stebs wi Schneiflacken ausgesait. D Sonn schengt heibaussen an ech gesin d Schneiflacken di an dengem Kapp rondremfleihen. Mier get kaal. Du wierks su eidel. Ech sin eidel, alles as eidel. Eidel Scheinheet ouni Kapp an Schwanz. Ouni Ufank ouni Enn.

Mittwoch, 2. März 2011

Something beautiful.

Manchmal scheint es einen Zusammenhang zu geben zwischen draussen und drinnen. Die Sonne scheint. Ich strahle. Ich tausche Blicke aus im Vorbeigehen. Die Blicke kommen zurueck. Ich drehe mich um, nur um zu sehen dass sie das gleiche tut. Meine Freunde sehen gut aus, das Leben ist intressant, es liegt ein Duft in der Luft, er riecht nach Moeglichkeiten. Das Oberflaechliche gewinnt an Fuelle, das Tiefgruendige wird locker luftig. Diese Schwere die mich sonst begleitet, wo ist sie hin? Als sei sie nicht aufgewacht und im Bett liegen geblieben. In der Sonne sitzen bereitet mir Freude, kalter Wind ist erfrischend. Wo ist er, mein Koerper der gewoehnlich unzaehlige von Unannehmlichkeiten wahrnimmt? Als ob ich ihn aufgegeben haette um die Einfachheit aller Dinge bewundern zu koennen.

Dienstag, 22. Februar 2011

Culture Junkie.

Fast Food Junky, Culture Junkie. Et as ee schlaichenden Prozess. Am Ufank wees de net wei der geschitt. Et as just en Snack, fier teschenduerch, de klengen Honger halt. Einfach schnell, hyperaktiiv. D Gemittlechkeet as ustiechend, sou dass de emmer oefters zugraifs. iers de dech verkucks get et deng Routine. Deng Routine bei daers de der naicht denks. Vill Leit man et jo dselwecht wis du. Et egsait een sech all Daag an der Mettespaus. Vum schlechten Iessen get der zwar lues an lues schlecht, mee dat as keen Problem. Et get jo Fitnessstudio an Vitaminpellen.

Freier hues de vun Zait zuer Zait mol Musek gelauschtert. Demnowei och just wann kiermes war. Dun haas de den Radio, deen war alt schon mol oefters un, dain Mp3 leeft all daag um Wee fier an d Schoul. Et geet schon net mei em d Lauschteren, et geet elo eischter em d Antiheiren, d net heiren vun der Strossen an Verkeierswelt. Su bas de och vun Zait zu Zait mol en Film kucken gang oder hues en klengen Amaretto gedronk. Der Einfachheet halber kann een dat jo mi oft man. Ma, fierwat dann net all Weekend sech carément ameseiren. Dee Moment muss een sech dann halt just nach decideiren wei een sech ameseiert. De Kader begrenzt, den Kapp befriddegt. Junky. SUcht. Ouni dain Produit kris de Entzugserscheinungen. Du spretz der deng Kultur fier eran an se kennt hannen liicht verdaut eraus.Milliounen vun leit sin betraff, et get vun Epidemie geschwat. 5 mol 2 Euro de beier op de Kapp pro Weekend mol de Concertsticket. Dai produkt mecht dech blann fier dain Emfeld, deng Kultur as schiedlech fier deng Emwelt, du rubbels der een Gratis Mcflurry waehrenddeems dee leschte Clochard emfaellt.

Schwarz op Giel.

File Edit View History Bookmarks Tools Help.

Ech sin d Liesezeechen dat op seng Geschicht zougraift, se kuckt an se veraennert. Dat as meng Art an Weis mer ze hellefen. Main Fichier, created in 1988, en schreiwt sech weider. En gett mi grouss, net zu all Moment, verschidden Saachen gin erausgestrach oder zesummengefaass. D Poubelle treppelt hannert mer wi main Schiet. Erennerungen gin bleech an gro bis se wi Stepps vu mengen Schelleren faalen. Op menger Stier setzt eng Luucht an schengt sech duerch di Saachen di do kommen. An der Verblendung sin se all schein, ereicht wann se deelweis an der Donkelheet verschwannen gin se fierchterlech. Villes as gespaichert, su munches wierkt awer einfach net mei up to date. Natierlech kann een di Saachen emmer erem uklicken. Aus Langweil souzesoen. Hei an do eng Veraennerung man fier sech der Illusioun vun sennvoller Beschaeftegung hinzegin. Mee schlussendlech wier et einfach besser di aal Tapeiten laszegin. Se richen net mei fresch, se hun hier Farw verluer. Et wierkt dach vill mi modern se duerch Glaas ze ersetzen. Weinstens muss een de Kapp dann net mei dreinen fier d Sonn ze gesin.

Mittwoch, 26. Januar 2011

Klengegkeeten

All Klengegkeet fennt sech iergendwou erem. Ech kucken zuer Fenster eraus an denken, wann ech en Sniper wier, hei wier eng gudd Plaaz. Ech gin schloofen an dreemen vun engem Sniper op engem Heichhaus deen op mech an aner Leit scheisst. Ech man enger Frendin eng Remarque di et net witzeg fennt. Am Draam soen ech eppes zu him, an et reageiert wi wann ech seng Mamm verflucht haett. Meng Fiischtdier klemmt. Am Draam mecht se dat och. Ech hun en Film gesin, andeem d Menschen hier Perseinlechkeet an Vergangenheet vun aneren an de Kapp gesaat kruten, an all Daag erwechen se mat enger anerer Identiteit. Ech denken driwer no, an dreemen dass ech an enger Kokosnoss no der Essenz vun mengem Geescht sichen ouni se ze fannen. Ech denken no iwer all di meiglech Liewensweer di ee kann aschloen, verschiddener erschengen mer mei haart wei anerer. AM Draam stin ech am Grand Canyon, kucken Leit no di do an der Heicht schaffen, ouni Helm an ouni Secherung, an ech denken, ech wees net op dat eppes fier mech wier.

Dienstag, 25. Januar 2011

Lues.

Jeden Tag habe ich die Wahl zwischen verschiedenen Universen. Es gibt da eine fast unsichtabre Dimension, die auf alles andere einwirkt. Eigentlich muesste allerspaetestens seit EInstein jeder es bemerkt haben, die Zeit. Sie ist dehnbar. Genauso wie ich das mit meinem Kaugummi tun kann, geht das auch mit der Zeit. Ich kann wie verbissen auf meinem Kaugummi herumkauen, Backenzaehne, meine Panzer Einheit. Ich kann ihn aber auch ganz sanft dehnen, wie eine Hebamme es tun wuerde. In beiden Faellen befinden wir uns im gleichen Universum, doch die Erfahrung ist eine ganz andere. Es faengt beim Wecker an. Werde ich durch ein graessliches Piepen geweckt, oder schmeicheln sanfte Ambient Toene meinem Gehoergang? Ich entscheide mich ganz klar fur letzteres. Und weiter gehts. Oder, stopp, nein, nicht sofort. Ich bleibe einen Moment liegen une erfreue mich meiner Matratze, der Stille, der Dunkelheit, des latenten Potentials dieses Tages und meiner noch schlummernden Energien. An irgendwelche Sorgen wird fruehestens beim verlassen des Hauses gedacht. Jetzt gibt es erstmal Fruehstueck. Und auch dieses, ist ein ganz anderes je nachdem durch welche Zeitbrille man isst. Moeglichkeit 1: Senseo Fertigkaffee. Genauso schnell und muerrisch wie er zubereitet wird wird er auch getrunken. Moeglichkeit 2: Espresso Maschine zum Auf dem Herd stellen, frischer Kaffee, dosierbar. Bis der Kaffe fertig ist, schaue ich aus dem Fenster, sehe mir die Muellabfuhr bei der Arbeit an, und waerme mich mit der Hitze die gerade anfaengt aus dem Heizkoerper zu steigen. Natuerlich war es vorher kalt in der Kueche. Wie koennte ich mich sonst jetzt ueber Hitze freuen?
Der Kaffee kocht, vom Herd damit und eingeschenkt. Butter, Kaese und Marmelade, etwas Pfeffer und eine Orange zum Abschliessen. Das erste Kunstwerk des Tages ist vollendet und wird nun ganz genuesslich in seine Einzelteile zerlegt.

De Punkt an mengem Kapp

An mengem Kapp get et en Punkt. Eng Steckdous. Eng Quell, di de ganzen Rescht fiddert. Aus hier kennt d Wasser mat deem gespullt get, dat gedronk get, den Uelech mat deem ech fueren, d Loft mat daer ech leften an d Luucht mat daer fotosynthetiseiren. Dee Punkt as gudd verstoppt. En fillt sech sou normal un an dass ech lang net wosst dass et en get. Bis ech opeemol rausfonnt hun dass ech en kann recklen, dass ech him eppes zoufluesteren kann, dass ech mech bei him kann beschweiren, wann main Drenkwaasser net mei propper as. Am Ufank war dat mer net ganz kloer. Ech hun no enger Uersaach fier d Veraennerungen gesicht. As ierchtendeppes anechters? As d Apokalypse haut manner warscheinlech wi gescht? Hun se mengem Lieblingschokela een neien Gout gin, nach mei knuspreg nach mei lecker? Ech wosst et net. An no enger Zait war et och rem egal well rem alles war wi vierdrun. Waehrend epuer Meint. Bis dun opeemol erem alles anecht war. AN erem hun ech keng Uersaach fonnt. Bis mer kloer gin as, et as dee Punkt an mengem Kapp deen dat mecht.

Montag, 24. Januar 2011

Flight from the shadow

There was a man
who was so disturbed
by the sight of his own shadow
and so displeased
with his own footsteps,
that he determined to get rid of both.

The method he hit upon was
to run away from them.
So he got up and ran.

But everytime he poot his foot down
there was another step,
while his shadow kept up with him
without the slightest difficulty.

He attributed his failure
to the fact
that he was not running fast enough.
So he ran faster and faster,
without stopping,
until he finally dropped dead.

He failed to realize
that if he merely stepped into the shade,
his shadow would vanish,
and if he sat down and stayed still,
there would be no more footsteps.

by Chuang tzu

Sonntag, 23. Januar 2011

Wibber Wubber

Sonntag Morgen. Wieviele Texte beginnen auf diese Weise? Eigentlich ist es nicht verwunderlich, wann hat man mehr Zeit zum Schreiben als am Sonntag Morgen? Jeder erlebt ihn auf seine Weise. Fuer die meisten ist er wahrscheinlich ein Moment der Ruhe und des "Einfach So-Sein lassens". Es gibt jedoch einige die Sonntage hassen. Sie koennen mit der scheinbaren Leere nicht viel anfangen. Die Welt steht still.
Ganz oft ist der Sonntag Morgen aber auch nur das was dich an gestern erinnert. Diese Unklarheit, diese leichte Verspanntheit und Muedigkeit die dazu fuehren dass du dir sagst, heute mach ich einfach nur Pause. Das geht auch ganz gut in so einem Zustand. Der Kopf drueckt. Da ist etwas das auf mich wirkt, es laesst mich nicht in Ruhe. Auf diese Art und Weise bin ich beschaeftigt, man koennte sagen mit mir selbst, man koennte sagen, mit etwas anderem, mit dem Teil von mir der zu mir spricht und sagt: Hallo, mein Name ist Kater, ich machs mir gerade gemuetlich in deinem Kopf. Der Kater ist wie Katzen nun mal so sind, sind sie erstmal im Haus, ist es schwer sie wieder los zu werden. Man wird ihnen nicht Herr. Die Welt ist voller Katzen. Sie streunen umher, suchen nach Nahrung und etwas Waerme. Waehrend Stunden koennen sie vor deiner Haustuer verharren, wartend dass du sie reinlaesst. Du koenntest sie sogar vergessen, indem du dein Haus durch die Hintertuer verlaesst. Doch die Katze ist schlau, sie wird es mitbekommen, frueher oder spaeter wird sie an der Hintertuer auf dich warten. Was bleibt einem da anderes uebrig als sie hereinzulassen, zu warten bis Kater hat was er will und sich von selbst wieder verfluechtigt.