Dienstag, 4. August 2015

Scheffleng, abseits der Avenue de la Libération.

Teschend Scheffleng an der Féitz lait eng Strooss an d Opfahrt zuer Autobunn. Lenks an riets sin Wissen. Mee wann een epuer Meter treppelt an em den Eck/iwert den Hiwwel luusst, entdeckt een...















Mittwoch, 13. November 2013

Black White and bizarre

Black and White Impressions from the dawn.

Samstag, 8. September 2012

De Pierre

Den Pierre setzt am Bistrot eng ze femmen. Heen as aal, 80 Joer huet en um Bockel. 40 dovun huet en geschafft, op der Arbed, als Geisser. Oh jo, geschafft huet en an sech sain Broud verdingt. Seng Penzioun as zwar net deck, mee et geet duer fier ze liewen an heiansdo mol en Glas Elbling ze drenken, oder en Steck schwarze Schokela z'iessen. Trotzdem, et as eng ellen Welt an där mer liewen. D Famill kennt just op Besuch fier ze streiden oder fier no Suen ze froen. D Enkelkanner wessen net wat et heecht schaffen ze goen, eiweg Studenten sin et, an ze faul fier mol dem Pierre seng Wiss ze meinen. D Fra get mam Alter och net mei schein. Se wees net wat se soll man mat hierer Zait an fennt all puer Deeg rem eng aner Dommheet dei se gären mam Pierre senge Suen well kaafen fier an hier Kichen ze stellen. Elo huet se suguer eng Mikrowell, eng mat 10 verschiddene Knäppecher. Alleng wees se net weieen Knäppchen se drecken soll. D Zeitung zielt och nemmen vun Katastrophen an Misere, an all puer Deeg get den Mazout mei deier. Se keinten roueg alleguerten op de Mound fleihen an e klibberen. Freier as en duerch d Bierger gewandert. Net als Tourist, mee als Zwangsrekruteierten. Erschoss huet en keen. Bei deem Spill huet en net matgema. Subal en Russen begeint huet, huet en hinnen ze erkennen gin dass dat ganzt net sai Krich war an en net welles hat fier d Preisen ze schéissen. Dat as alles lang hier. Haut intresseiert dat kaum iergendeen. Scheissen man dei Jonk regelmässeg. Den 2. Weltkrich hun se all schon epuer mol materliewt, zwar just dei virtuell Versioun, mee dei kritt een mettlerweil jo an heichopleisender Grafik di der Realiteit nemmen nach an weineg nosteet. Fier wouer setzt de Pierre net am Bistrot, di Zaiten wou en an de Bistrot gangen as sin eriwer. En war oft do an der Zait fier sain Beier ze drenken. Mee enges Daags huet en um Wee fier heem een Schratt ze weineg gema an as ferm op d Gladder geflunn. Dun war et eriwer. Eriwer mam Beier, an eriwer mam Bistrot. Elo setzt en nemmen nach an der Kichen, all Daag an daerselwechter Kichen. Iwer d Johren as se ebessen mei gielzeg gin, dat as schons wouer. Mee den Zigarettendamp an d' Fett wat verdonzt wann Sonndes den Schnitzel gebroden get hannerlossen hier Spueren, net nemmen um Mensch, mee och un der Kichen. Et as eng ellen Welt, et freet een sech wiem seng Idee et war. Et as een hei fier aal an krank ze gin. Freier oder speider ass een zu naicht mei ze gebrauchen. Dann get een vun kengem mei bekuckt, an se kommen engem just hellefen wann se Suen dofier kreien. Hellef Doheem. Se kommen der d Feiss wäschen, mee se gingen mol keen Wuerd mat der schwetzen. Nee se lauschtren leiwer hierem Kameidi no deen aus de Stepp kennt dei se sech an d Ouren stiechen. Wanns en dann eemol den Bus muss huelen fier bei den Aendokter op Esch ze fueren, dann wees en net mei an weiengem Land en dann as. Alles get geschwat, vun Aserbaidjanesch bis Swahili, mee fier ee letzeboiescht Wuerd ze heiren muss en d Ouren schon ferm spetzen.

Sonntag, 19. August 2012

Wollek

"Et wor 7 Auer owes an et wor warm well et wor Mett August. Weieen Joer et war as kengem bekannt, et as och net weider wichteg well Mett August as et emmer warm." Di eenzeg grouss waiss Wollek dohannen um Himmel widerhellt eis dat emmer an emmer erem, awer just wann mer hier nolauschtren. Fier si gin et keng Johreszaiten, keng Samsdeger an keng Feierdaag. Fier si as emmer en warmen Daag am August. Si zielt eis et net einfach esou, si sengt eis en lidd doriwer. An d Lidd get emmer mei lues währenddems di grouss waiss Wollek lues an lues hannert dem Bierg mat den sellegen Äppelbeem verschwennt. Opeemol as et roueg. Mier hun eis sou wait vun eiser Wollek hypnotiseiren geloss dass mer ganz vergiess hun wou mer sin. Ech spieren d Grass ennert mengen Feiss, et as gring. Ech froen den Ali: "Wat leeft, ech hu ganz vergiess wou mer sin an wat mer amfong welles haaten, weem seng Idee war dat iwerhaapt der Wollek do nozelauschtren?" Hien äntwert mer :" Ech hu keng Ahnung Mann, mee di Wollek as iwer, ech wees net firwat, mee wou ech hier nogelauschtert hun, do hun ech opeemol den Joe virun mer gesin an heen huet probeiert mer sou gring Plastiks Reenstiwelen ze verkaafen, an wann dat ganzt na 5 Minuten mi lang gedauert hätt, dann hätt ech him dei wierklech ofkaaf." Op den Joe eppes domat ze din huet? Et schuddert mech wou mer opeemol bewosst get, dass ech den Joe während der ganzer Szeen och gesin hun. Heen huet net probeiert mer Stiwelen ze verkaafen, mee eppes anecht. Et goung em eng gellen Jukebox, mee net em egal weieng Jukebox. D Pandoras Box vun den Jukeboxen, dei Jukebox dei all eenzelen "WAAAAAAAAt?!" deen jee en Mensch oder anert Wiesen vun sech gin huet opgeholl huet an fier eiweg an emmer rem opruffbar gespaichert huet. Suguer den WAAAT?! deen 1991 aus dem Jean Claude Juncker sengem Mond koum wou en heiren huet dass 70 % vun den Norweger hien mam Jean Claude Van Damme ginge verwiesselen. Des Geschicht hun ech awer leiwer fier mech behaale fier dem Ali net den Teppech ennert den roud giel kareierten Stremp ewegzezeihen. Sos hätt hien nemlech och op gringem grass gestaan, an roud giel kareiert verdreit sech net wierklech mat gring. To be continued.

Montag, 11. Juni 2012

1

Das Ticken der Küchenuhr verbindet sich mit dem Surren des Kühlschranks zu einem Frequenzsignal. Wenn sich meine Aufmerksamkeit bis einmal damit auseinandergesetzt hat, kann sie sich nicht mehr davon lösen. Als ob ich einem endlosen Datenstrom folgen würde, dazu noch mit dem guten Gefühl genau das zu tun was in dieser Situation angebracht ist. Während ich mich in diesem Sog wähne welcher sich irgendwie einem Gefühl der Unendlichkeit nähert, hört das Surren schlagartig auf, das Ticken der Küchenuhr fällt ins Bodenlose, die Regelmäßigkeit ist aufgehoben und ersetzt durch das Unvorhersehbare der näheren Umgebungsgeräusche. Vogelzwitschern, Eisenbahnverkehr, durch mehrere Mauern hindurch gedämpfter Fernseher. Ich sehe diesen Handschuh der mithilfe einer Schnur an einem in die Mauer geschlagenem Nagel hängt. Sein Zweck ist mir wohl bekannt. Ich sehe den Kopf eines Wales, mit offenem Mund und stechendem Blick, als ob er den nie kommenden Aufprall mit dem hartem Küchenboden fürchtet. Solange ich hier sitze und ihn mir ansehe spüre ich es auch, dieses endlose Warten. Was tue ich? Es drückt mich. Das Ticken der Küchenuhr hat einen stummen Begleiter gefunden, den erstarrten Wal.

Montag, 16. April 2012

Schleierhaft

Et war nees eemol veirel vier speit an et war mer schleierhaft wei et souwait komm war. Deen Schleier, en war emmer do, heiansdo manner duerchsichteg wei sos, oder anecht gefierwt, mee en war emmer do. D Lemmingsen dreinen weider rondrem an hierem alldäglechen Alldaag an deem Ofwiesslung just dat verstopptent Gesiit vun der Routine as. Hannert all Bild hängt en Fragezeichen an all Knäppchen leist eng bedeitungsmoer Verännerung aus. Hädd der gären passiv oder aktiiv Beliichtung? Äeren Tei mat engem Steck Zocker oder engem Steck Knuewleck? Et erschengt suguer warscheinlech dass verschidden Saachen berechtegt sin an iergendwou hierkommen, jedoch bleiwt dest eng reng Iwerleeung an leisst sech net sou erfillen wi ech et gären hätt. Wann ech um Schleier rappen an probeiren oder probeiren derlanscht ze luussen kennt naicht anecht derbai eraus wei Senllosegkeet an all hierer eensaiteger Vielfalt. Sennlos as sennlos an sos naicht, wann ech driwer nodenken. Denken ech awer net driwer no as di Saach anecht. Dann gesin ech d Ennerscheeder. Se sin na emmer relatiiv bedeitungslos, mee se schengen awer iergendwei do ze sin. Meng deifsten Erkennung schengt dann diheiten ze sin, denk net no, an wat dobai erauskennt, probeier et iergendwei ze iwersetzen. Iergendeppes net nogeduetes seet mer dass dat un sech genau dat as wat jidereen mecht, just kaum een et sou ging beschreiwen.

Montag, 14. November 2011

Pessimismus

Fierwat solle mer eisen Kapp weider mat ellenen Geschichten fidderen? D Liewen un sech bidd genug Herausfuerderungen, amfong brauchen mer keen Pessimismus. Pessimismus as en Spannennetz an deem een haenken bleiwt. Et faert een sech ze bewegen fier net vun der Spann gefriess ze gin.